خیلی اتفاقی من اول کتاب خاطرات عزت شاهی و بعد احمد احمد و بعد هم این کتاب را خواندم. و چه خوب که به همین ترتیب خواندم. که این سه کتاب، سه گانه ای مرتبط با هم را می سازند. 

هرچند که دو کتاب قبلی، کتاب هایی داستانی بودند و این کتاب هم سعی داشت چنین باشد، ولی بیش از آن، این کتاب کتابی تحقیقاتی ست. شاید بیشتر از نیمی از کتاب را پاورقی های آن تشکیل بدهند. حجم پاورقی و تعدد شخصیت ها آن چنان بالاست که هرکس به نصف اسامی هم مسلط باشد، باز گاهی بعضی شخصیت ها را لا به لای متون گم می کند که چه کسی بودند و چه شدند؟! اما از جهت غنای مطلب راجع به اشخاص، انصاف بدهم خوب زحمت کشیده شده است. برای همین به گمانم بیشتر این کتاب را باید کتابی تحقیقاتی دانست تا کتابی داستانی. 

این کتاب، در کنار دو کتاب دیگر، تصویر روشنی از سازمان منافقین ارائه می دهند. 

خواندنش را حتی نمی توانم به کسانی که به خاطرات شفاهی علاقه مند هستند هم توصیه کنم، چون که همانطور که گفته شد بیشتر به واسطه پاورقی هایش کتابی تحقیقاتی است ولی اگر کمی حوصله به خرج بدهد کسی و بخواندش، مکمل خیلی خوبی برای دو کتاب قبلی خواهد بود و مطالب جالبی را لا به لای کتاب خواهد دید.