برای من که تقریبا چیزی از چین نمی‌دانستم تصویر کلان خوبی ترسیم کرد. روایت‌ها به خوبی از ابعاد خرد زندگی انسان‌ها تا ابعاد ملی و کلان اتفاقات را در کنار هم چیده و هیچکدام فدای دیگری نشده است‌.
        

          یوهوآ نویسنده چینی، تلاش کرده است تا تاریخ 60 سال اخیر چین را در 10 کلمه بنویسد، او مثل یک مردم نگار شروع به نگارش واقعیت‌هایی میکند که در جامعه اش از سال ۱۹۵۰ در خلال انقلاب کمونیستی و انقلاب فرهنگی، تا سال ۲۰۱۰ دیده است و آنهارا در ده کلمه بیان میکند. این ده کلمه شامل: خلق ، رهبر ، خواندن ، نوشتن ، لوشون ، انقلاب ، ناهمگونی ، توده ها ، مشابه سازی و شیره مالی است.
خط به خط این کتاب شما را به یاد انقلاب سال 1357 ایران و وضعیت بعد از آن تا به امروز می‌اندازد انگار در همه ی این مسائل پابه پای چین قدم برداشتیم به جز در مساله‌ی مشابه سازی که به معنای تولید کالاهای غربی به شکل مشابه سازی شده و صادر کردن ان است. که در اصل عامل رشد اقتصادی چین نیز همین مشابه سازی است.
خلق : "خلق و خدمت به ان هدف انقلاب بود ولی امروزه خلق بیشتر یک شرکت بدنه یا پوسته است که در دوره های مختلف از آن استفاده میکنند تا محصولات گوناگون را به بازار روانه کنند به بهانه ی آن. پکن در روزهای انقلاب (شاید تهران درروزهای انقلاب) شهری بود که در ان همه باهم برابر بودند ولی امروزه  اوضاع جور دیگری است.
رهبر : قانون جانشینی ماکس وبر را نشان می‌دهد. پس از مرگ رهبر واقعی در سال ۱۹۷۶ ، رهبران ساختگی ، مانند علف هرز در سراسر چین جوانه زدند که تمام سرمایه ی اجتماعی بعد از انقلاب را با افکار توسعه اقتصادی از بین بردند.
آقای لوشون : در چین هم یک نظریه پرداز و اندیشمند در دوران انقلاب حضور داشت که خود ثمره ی انقلاب را ندید ولی جملاتش همه جا پخش شد و هرکس جمله ای که به نفعش بود را میگفت و ته آن یک "اقای لوشون (شریعتی) میگوید" اضافه میکرد. 
و بقیه ی کلمات به همین شکل در راستای توضیح اوضاع حاکم بر چین پس از انقلاب نوشته شده است.