شروع این شماره به سختی و کندی بود. اولین مطلب درمورد عاشورا بود و این نوید یک شماره مناسبتی را می‌داد اما در ادامه نظرم عوض شد و این شماره یکی از محبوب‌ترین شماره‌ها برایم بود. در بخش درباره زندگی مموار یاسر مالی و دیوید سدریس مرا خنداندند و مموار جاسپریت سینگ را هم دوست داشتم. همه داستان‌ها را دوست داشتم که کمتر پیش می‌آید این اتفاق بیفتد. البته که نویسنده‌ها همه قدر بودند. هوشنگ مرادی کرمانی، اصغر عبداللهی تازه درگذشته، محمد طلوعی و ترومن کاپوتی. روایت‌های داستانی مثل همیشه چندان باب میلم نبود. روایت‌های مستند این شماره بسیار استثنایی بود. این شماره پروفایلی از زندگی فهیمه رحیمی، رمان‌نویس کار کرده بود که بسیار جذاب و خواندنی بود و البته معلوم بود نوشتنش بسیار پرزحمت بوده. نوشته‌های جین کر را مثل همیشه دوست داشتم و مطلب ایمان صفایی در این شماره بسیار خنده دار بود.