«واژه های خیس»
حکایتی است بارانی از محله ی واژه ها 
محله ای که در فراق مادر 
غبار ماتم گرفته
وخانه هایش غم خانه ی مصیبت او گشته اند .
خانه به خانه این محله را گشته ام 
و واژه ها را التماس کرده ام 
که قصه ی مادر را تا خط آخر برایم بگویند
اما واژه ها هیچ یک تاب تحمل بار مصیبت مادر را ندارند .
آسمانِ محله ی واژه ها همیشه ابری است .
ابرها کارشان سَد کردن راه دل هاست 
تا همیشه دل ها ،گرفته ی قصه ی مادر باشند .
من از همه ی واژه ها که چهارده مجلس واگویه ی قصه ی مادر را تاب آوردند 
قدردانی می کنم و امید دارم 
روزی واژه های برای تمام کردن قصه ی مادر به دنیا بیایند .