نگارش رمان از ایام قبل انقلاب کار بسیار حساسی است که اگر مخاطب کتاب نوجوان باشد، این حساسیت را چند برابر می‌کند. هنرمندی نویسنده و چیره‌دستی او می‌تواند مخاطب این رده سنی را پای کتاب بنشاند و محتوای درست و سالمی از آشنایی با رژیم پهلوی به دستش برساند. یونس شخصیت اول داستان است. شغل مادرش قالیبافی است. روستا میزبان مهمانانی هستند که از شهر آمدند. منیژه آن‌ها را به خانه یونس می‌رساند تا از هنر مادرش در قالیبافی برای بافتن یک قالی با طرح چهره فرح استفاده کنند. قرار است قالی را برای روز زن تقدیم کنند. اتفاقات و حوادثی در این بین رخ می‌دهد که خواندن آن بسیار مهیج است.  ادبیات رمان و دیالوگ‌هایی که نشان از آگاهی حیدری از زیان روستایی دارد، ظریف و صمیمی است. او توانسته است به‌خوبی ذهن مخاطب را با خود همراه کرده و محتوای درست و سالم مدنظرش را نیز تحویل نوجوان دهد.
        

          داستان از زبان پسر نوجوانی به نام یونس روایت می‌شود در روستایی کوچک و در دوران پیش از انقلاب.
پدر یونس با رئیس پاسگاه دعوایش می‌شود و به زندان می‌افتد و کمی بعد به شهر منتقل می‌شود. از طرفی شهر در بحبوحه انقلاب است و شلوغ. حالا یونس تنها مرد خانه‌ است...
تمام مدت خواندن کتاب منتظر اتفاقی جذاب بودم و به این امید خواندن کتاب را ادامه می‌دادم اما دریغ از یک ماجرای جالب!
فقط توضیح اتفاقات روزمره یونس و خانواده‌اش بود
می‌رفت سر زمین کشاورزی ، با این حرف می‌زد با آن حرف می‌زد و کم‌کم از اتفاقات انقلاب و ظلم شاه سر درآورد. به نظرم نویسنده بیش از حد به حواشی داستان توجه کرده‌بود و از اصل ماجرا دور شده‌‌بود
در تمام طول کتاب منتظر این بودم که یونس هم با جریان انقلاب همراه شود و کاری بکند اما مثل اینکه قرار نبود ماجرای جالبی در این کتاب رقم بخورد! نویسنده قلم قابل توجهی هم نداشت که حداقل به‌خاطر قلمش بگویم کتاب قشنگی بود. خیلی ساده‌ی ساده به روایت پرداخته‌بود و تقریبا میزان استفاده‌اش از آرایه‌های ادبی و توصیفات هیچ بود و در پایان می‌توانم بگویم ۳۶۶ صفحه خواندم چیزی عایدم نشد!