از زمانی که هابز لویتان را نوشت تا هنگامی که هگل نشان داد لویتان چیزی جز اراده ی مشترک شهروندان نمی تواند باشد اندیشه ی سیاسی راهی دراز را طی کرد که موضوع چونی و چرایی دولت نیروی محرک اصلی آن بود. این کتاب درصدد نشان دادن پیوستگی و سیر تکامل موجود در نظریه های دولت از هابز تا هگل است. نظریه ی دولت پس از گذر از آموزه های «اراده ی مطلق» هابز، اراده ی اکثریت، لاک، «اراده ی همگانی» روسو، و «اراده ی اخلاقی» کانت، در «اراده ی عقلانی» هگل به نتیجه ی منطقی خود می رسد و اندیشه های این متفکران با وجود تفاوت های مشهود، پله ها و مراحل یک سیر تکاملی بوده اند؛ سیری که این کتاب به بررسی و تحلیل آن پرداخته است.