« روز اول ژانویة سال 1891 زنی ریزنقش و مردی درشت هیکل در گورستان قدیمی جینوئا قدم می زنند . هر دو حدود چهل سال دارند . زن سری بزرگ و در عین حال بچه گانه با خرمنی از موهای سیاه و مجعد دارد ، حالتش مشتاق و اندکی التماس آمیز است . نشانه هایی از فرسودگی در چهره اش پدیدار شده . مرد تنومند است . » داستانهای این کتاب برش هایی از زندگی مردم و به صورت واقع گرایانه نوشته شده است . « گستره ها » ، « گودال های عمیق » ، « رادیکال های آزاد » ، « صورت » ، « بعضی زنان » ، « بازی کودکانه » ، « چوب » و « خوشبختی در راه است » داستانهای این کتاب هستند . « آنچه در وجود خودم می شناسم ، شرارت خودم است و این راز آرامش من است . منظورم این است که بدترین وجه وجود خودم را می شناسم . ممکن است این وجه وجود من بدتر از بدترین وجه وجود خیلی از آدم ها باشد ولی در حقیقت مجبور نیستم در این مورد فکر کنم یا از این بابت نگران باشم . » آلیس مانرو نویسنده کانادایی یکی از نویسنده های مطرح جهان و برندة جایزه های مختلف از جمله « من بوکر پرایز » است . کتاب های « فرار » ، « رویای مادرم » ، « دست مایه ها » و . . . پیش از این از او ترجمه و منتشر شده است.