بخش عمده ترانه های ماندگار موسیقی ایرانی،مدیون ترانه ها و غزلیات رهی معیری است،در واقع نام رهی،با موسیقی دستگاهی ایران،گره خورده و جزیی جدایی ناپذیر محسوب میشود.
ارتباط و موانست و مجالست و مراوده او با آهنگسازان و نوازندگان و خوانندگان،دهه  سی و چهل شمسی،و همکاری او در برنامه گلها و رادیو،همه و همه،از رهی،شاعری خوش قریحه و موسیقی شناس ساخته است.
اشعار رهی،به شدت تحت تأثیر شیخ اجل سعدی،است و روانی غزلیات او و ترانه هایش،ناخودآگاه،انسان را به یاد اشعار سعدی می اندازد.
شد خزان،جوانی،پریشان کن سر زلف سیاهت و......
از ترانه ها و تصنیف های ایشان محسوب میشود.
نکته ای که تاسف بار و غم انگیز است،عمر کوتاه رهی معیری است،او زمانی که به اوج پختگی رسیده بود،بر اثر سرطان،در سال ۱۳۴۷ زمانی که فقط ۵۹ سال داشت،روی در نقاب خاک کشید و موسیقی ایرانی،ترانه سرایی بزرگ را از دست داد.