سال‌ها پیش کتابی خواندم که سیر تحول نقاشی در دوران صفویه و تاثیرات حمله مغول‌ها بر این فرایند را مورد بررسی قرار می‌داد. نگاه نویسنده در نقد و بررسی حکمرانی چنگیزخان و نوادگانش برایم جالب بود. 
جمع‌بندی پایانی نویسنده:
توانایی امپراتوری مغول برای ایستادگی در برابر آزمون زمان کم نبوده است. نوادگان مستقیم چنگیزخان به مدت هفت قرن در بخش‌هایی از آسیا و اروپا حکومت کردند و سربازان نزدیک به هشت قرن از محل دفن او محافظت نمودند. آخرین عضو خاندان او در سال ۱۹۲۰ توسط اتحاد جماهير شوروی کشته شد. 
جالب است که مغول‌ها برخلاف سایر امپراتوری‌ها هیچ پیشرفت فنی دینی فرهنگی یا روش کشاورزی جدیدی ارائه نکردند. در عوض توانایی  آنها در انتقال همه این پیشرفت‌ها و دستاوردها از فرهنگی به فرهنگ دیگر بود. این حقیقت که چنگیزخان احتمالاً بیش از هر حاکم دیگری در تاریخ پل‌های فیزیکی ساخته است می تواند شاهدی بر این مدعا باشد.