معرفی کتاب با نگاه فردوسی : مبانی نقد خرد سیاسی در ایران اثر باقر پرهام

با نگاه فردوسی : مبانی نقد خرد سیاسی در ایران

با نگاه فردوسی : مبانی نقد خرد سیاسی در ایران

2.8
2 نفر |
2 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

0

خوانده‌ام

2

خواهم خواند

0

شابک
9789643053581
تعداد صفحات
264
تاریخ انتشار
1377/5/7

توضیحات

        اثر حاضر، پژوهشی است در باب شاهنامه که در نخستین بخش آن ذیل دو عنوان ((لفظی)) و ((معنایی)) مسائل و دشواری های موجود در خواندن و تصحیح شاهنامه بررسی می شود، سپس مولف معیارها و ضوابطی برای تشخیص صورت درست در میان ضبط های متفاوت نسخه ها به دست می دهد .در بخش دوم، ضمن تشریح به مبانی و کارکردهای شهریاری در شاهنامه به عناصر مفید برای شناخت خرد سیاسی در ایران اشاره می شود .در آن پژوهنده نشان می دهد شاهنامه، افزون بر جنبه های داستانی، شعری و زبانی اش، متنی است در باب سیاست و آیین کشورداری بخش سوم کتاب به بررسی تعبیر سهروردی از نبرد رستم و اسفندیار و نتایج آن در تاریخ اندیشه و سیاست در ایران اختصاص دارد. این بخش با سه گفتار زیر پایان می پذیرد .((خدا در شاهنامه))، ((مرگ در شاهنامه)) و ((رستاخیز در شاهنامه)).
      

یادداشت‌ها

          ‍ کتاب را به مانند بسیاری دیگر از کتب کتابخانه‌ام از فروشگاه‌های مجازی فروش کتاب دست دوم خریداری کردم و به جهت عنوان جذابش زودتر از سایر کتب آن را به مطالعه نشستم. 
ولی چه حیف که با این کار عمر گران مایه خویش را تباه ساخته و کوششی بلیغ را به زباله‌دان ریختم. 
کتاب برآمده از موج گسترده سیاسی-اجتماعی-فرهنگی سال‌های ابتدایی دهه ۷۰ و معاصر دوره وزارت آقای خاتمی است. 
به نظرم اشاره به همین موارد خواننده این سطور را به محتوای احتمالی کتاب آگاه می‌کند. 
آقای پرهام که تحصیل کرده فرانسه است و از قضا در این سرزمین هم می‌زید، در ایام آشفته پس از جنگ از راه می‌رسد و به این نتیجه می‌رسد شاید بد نباشد در اثر جاودان جناب فردوسی غوری کند و نسخه‌ای برای مردمان این سرزمین بپیچد و از میان آن توصیه به سکولاریسم را بیرون بکشد و با آوردن مثال‌های خاص از رفتار رستم و تفاسیر خویش، ماکیاولیسم را به ناف جناب فردوسی ببندد و از این رهگذر نظر سیاسی خود را به خورد مخاطب دهد. 
نویسنده عزیز داستان، آن‌چنان که از نوشته‌هایش در این کتاب برمی‌آید، بلاشک مصداق عینی روشنفکر در کلام جناب عبدالکریمی است. 

لازم به ذکر است که او به بیان نظراتش در لفافه اکتفا نمی‌کند و سطوری چند از اثر خود را به پرداختن مستقیم به سکولاریسم و ماکیاولیسم و تعریف و تمجید از آن و زیر سوال بردن وضع موجود آن روز اختصاص می‌دهد و اخلاق فردی و شریعت را مزاحم امر شهریاری می‌پندارد و تعطیل آنها را خواستار است. 

در واقع جدا از جزئیات ادبی و زبانی اثر که نظر دادن درباره آن بر عهده ادباست، می‌توان گفت نویسنده در مورد جناب فردوسی و جهان سیاست به خشت زدن مشغول بوده و در این راه از علی داستان من او موفق‌تر عمل کرده است و تمام هم خود را به لجن‌مال کردن دنیای سیاست با نظریات این‌چنین اختصاص داده است. 

خلاصه آنکه حیف وقت، حیف جوهر و حیف درخت... 

        

2