شاید کمتر دربارۀ «گروه اضطراری پزشکان جنگ» شنیده باشیم. در زمان دفاع مقدس، تیمی حرفه‌ای و آموزش‌دیده از تخصص‌های مختلف پزشکان شکل‌ گرفته بود. این افراد از سراسر کشور داوطلب اعزام به خط مقدم می‌شدند. این گروه باید به‌محض اعلام نیاز، در زمانی محدود و هر موقعیتی از شبانه‌روز خود را به مناطق عملیاتی ‌ می‌رساندند. به همین علت احتمال خطر و شهادت برای آن‌ها بیش از بقیه تیم امداد و نجات بود. دکتر ظفرقندی به‌عنوان عضوی از این تیم در جبهه خدمت کرد و جانبازی او با مواد شیمیایی سرآغازی برای یک تحقیق مهم شد. تحقیقی که دربارۀ جانبازان شیمیایی در جهان مورد توجه قرار گرفت. این کتاب شرح اشتیاق او و همکارانش برای خدمت است. از این جهت که پزشکان کمی خاطرات خود را از جنگ روایت کرده‌اند، این روایت می‌تواند جدید و قابل‌توجه باشد.
        

          آقای ظفرقندی که دیروز به عنوان وزیر بهداشت دولت دکتر پزشکیان انتخاب شد، در این کتاب خاطرات زندگی خودش رو بازگو می‌کنه که زحمت تهیه مطالب کتاب بر عهده خانم صبوری بوده. ایشان در زمان جنگ به عنوان یکی از اعضای تیم اضطراری جنگ به عنوان پزشک در جبهه و بیمارستان‌های صحرایی فعالیت داشتند.خواندن خاطرات جنگ از زبان یک پزشک و نه به شکل مرسوم یک رزمنده جالب و ارزشمند بود.بخشی از این خاطرات حاصل تعریف کردن خاطرات ایشون برای خانم صبوری بوده و بخشی هم از یادداشت های زمان جنگ ایشون عینا در کتاب نقل شده.
یک سوم انتهایی کتاب به فعالیت‌های بعد از جنگ دکتر ظفرقندی می‌پردازه. عمده فعالیت ایشون به جز بیمارستان سینا و کار طبابت، به ریاست سازمان نظام پزشکی و ریاست دانشگاه علوم پزشکی برمیگرده که بخش عمده خاطرات این بخش به زمان فعالیت های ایشون در زمان دولت اصلاحات آقای خاتمی مربوط میشه. خاطرات مختصری از هم حوادث کوی دانشگاه سال 77 و دیدار آقای ظفرقندی و بخشی از مسئولان وقت با رهبری در مورد این قضیه و همچنین شکایت جاسبی رئیس وقت دانشگاه آزاد از آقای ظفرقندی به خاطر مصاحبه ایشون که خواستار بازنگری در ظرفیت دانشگاه ها شده، از اهم موارد ذکر شده بود. بخش انتهایی کتاب خاطرات سه نفر از دوستان ایشان در موردشان بود و در طول کتاب هم کلی عکس و بعضی از احکام ایشون و مسئولیت هایی که به عهده گرفته بودند چاپ شده.

پ.ن: در بررسی صلاحیت ایشان در کمیسیون های مجلس، انتقاداتی نسبت به مواضع آقای ظفرقندی در مورد مسائل انتخابات سال 88 و همچنین مواضع ایشان در حمایت از اعتراضات سال 1401مطرح شده بود که طبق گفته نمایندگان، ایشان از این مواضع خودشون برنگشتند و همچنان به آنها معتقد بودند.