تو می باید خامُشی بگزینی به جز دروغت اگر پیامی نمی تواند بود؛ اما اگرت مجال آن هست که به آزادی ناله یی کنی فریادی در افکن و جانت را به تمامی پشتوانه ی پرتاب آن کن!

جهان عبوس را به قواره ی همت خود بریدن است، آزادگی را به شهامت آزمودن است و رهایی را اقبال کردن حتی اگر زندان پناه ایمن آشیانه است و گرم جای بی خیالی سینه مادر، حتی اگر زندان بالش گرمی ست از بافه ی عنکبوت و تارک پیله رهایی را شایسته بودن است حتی اگر رهایی دام باسه و قرقی ست یا معبر پر درد پیکانی از کمانی