ما از شاعر نمی خواهیم علم طب بداند، گوته را برای معلومات گیاه شناسی او احترام نمی کنند،  از شاعر رقت احساس می خواهند تا بتواند عواطف و حسیات خود را در قالبی زیبا بریزد، از شاعر اندیشه های انسانی و سیر به طرف خوبی و زیبایی می خواهیم، اصل قضیه، انسان شدن است و از این حیث خیال می کنم حافظ بیش از هر شاعری این چنین بوده و این کتاب برای بیان قراین و تقریباتی نگاشته شده است که این معنی را نشان می دهد.