نگارنده در این اثر به بررسی موسیقی جشن های شهری سنتی در تهران، بخارا، دوشنبه و باکو می پردازد و نقاط اشتراک و افتراق آن ها را آشکار می کند. در بخش مربوط به جشن های تهرانی و موسیقی آن ها، سنت مطربی به صورت گسترده مطالعه شده و ویژگی های موسیقی و محیط مطربی و جایگاه مطرب ها در جامعه بررسی شده است. در بخش مربوط به جشن های بخارا و دوشنبه و باکو، به موسیقی این جشن ها و مقایسه آن ها با فرهنگ موسیقایی جشن های شهری در تهران پرداخته شده است.