ضدِ سَنت‌بوو: خاطره‌های بامداد را احمد پرهیزی ترجمه کرده و نشرمروارید چاپ کرده است. گویا پروست، خسته از بیماری، در پاییز 1908 تصمیم گرفت همه‌ی کارهای دیگرش را رها کند و مقاله‌ای برای روزنامه‌ی فیگارو بنویسد با عنوان «ضد سنت بوو» یا «علیه سنت‌بوو». اما شش ماه بعد که کار تمام شده بود، مقاله‌ی روزنامه به کتابی سیصد صفحه‌ای مبدل شده بود. پروست خود در نامه‌ای به آلفرد وایت این کارش را رمانی عظیم می‌خواند.


ماه‌نامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی هشتم، سال 1395.
        

          سنت بوو یک منتقد ادبیات بوده که پروست او را نقد کرده و بخش‌هایی از این کتاب، نقد بی‌رحمانه و صریح پروست بر دیدگاه‌های سنت بوو است. این کتاب را من در تکمیل کتاب در جستجوی زمان از دست رفته  خواندم.  خواندنی بود.