نشر دعوت اسلامی در جزیره العرب ،از همان ابتدا با مخالفت های گوناگونی از سوی سران نظام شرکت و بت پرستی  مواجه شد  و پس از هجرت پیامبر (ص) از مکه به مدینه ،یهودیان و منافقان  نیز به جرگه  مخالفان این دعوت پیوستند. جنگ های نسبتا پر شماری که بین پیامبر  (ص) و مخالفانش به وقوع پیوست  و نیز حوادثی  همچون قتل تعدادی از شاعران  یهود و روایاتی نظیر قتل عام بنی قریظه، همواره محل گفتگو  و انتقاد برخی  از خاور شناسان  و منتقدان پیامبر(ص) بوده است.این گروه به ویژه در سال های اخیر،با استناد به برخی از گزارش های نا معتبر  تاریخی،پیامبر (ص) را متهم به اعمال خشونت و عدم مدارا  با مخالفانش  می نمایند  و نشر سریع  اسلام در جزیره العرب را معلول جنگ و به کارگیری  شمشیر از سوی ایشان به شمار می آورند.نقد و بررسی این دیدگاه  هف اصلی این تحقیق  و آشنایی با جایگاه  و حقوق مخالفان  در سیره نبوی  و بیان میزان بالای تحمل و مدارای پیامبر (ص) نسبت به مخالفان و دگر اندیشان هدف دیگر آن است.