در شماره‌ی 21 آوریل The New York Review of Books، استفن گرین بلتِ شکسپیرشناس از راز نامیرایی شکسپیر می‌گوید. او به این بهانه سری به اسناد تاریخی می‌زند و نشان می‌دهد در آن زمان هم مرگ نویسندگان غریبانه بوده، حال‌آن‌که مرگ بازیگری که از قضا شهرتش را مدیون ایفای نقش قهرمان‌های شکسپیر بود غوغایی به راه انداخته بود. نویسنده متذکر می‌شود هفت سال از مرگ شکسپیر گذشته بود که دو تن از دوستانش اقدام به گردآوری و دسته‌بندی نمایش‌نامه‌های او در قالب تراژدی، کمدی و تاریخی کردند. آن‌وقت بن جانسون مقدمه‌ای بر این مجموعه نوشت و شکسپیر را در ردیف نامیرایانی مثل آشیل و سوفوکل جای داد. ظاهراً شهرت جاودان شکسپیر از همین‌جا آغاز شد.


ماه‌نامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی نهم، سال ۱۳۹۵.