دیری است که یدالله رؤیایی در جریان شعری معاصر ایران حضوری مشخص دارد و مردم اهل شعر دربار? کارهای او قضاوت می کنند، قضاوت های متفاوت و گاهی متضاد. با او به قصد روشن کردن این خطوط مبهم به گفتگو نشسته شده است و به ایرادها بی آنکه روی ترش کند، جواب داده است و آنچه در این گفتگو انجام شده، در این کتاب گردآوری شده است.از سکوی سرخ اثری است پیرامون مسائل شعر که به روشنی و هیچ ابهامی نوع نگاه رؤیایی را به مسائل تئوریک شعر و شاعران هم دوره اش باز می تابد و چاپ نخست آن گو اینکه هم زمان بود با سال های انقلاب و دگرگونی های ژرف در نظام سیاسی و اجتماعی ایران؛ ولی در میان اهل شعر جایگاه ویژه اش را یافت و آرا و ایده های آمده در آن رد و تأثیر خود را بر شعر معاصر ایران نهاد. شاعری که گفته هایش در این کتاب آمده، مثل هر هنرمندی ویژگی های خاص خودش را در نظر و عقیده دارد و شعر و مسائل اطراف شعر. همان طور که خودش می گوید: هرکس به سمت خودش راهی دارد و کشف آن راه جز با جنونش میسر نمی شود. این نوع تازه ای از جنون است که تعریف دایرة المعارفی نمی پذیرد و ندارد.