این کتاب مصداق روشنی از سهم و نقش «ادموند هوسرل» در مباحث مهم در تاریخ «پدیدارشناسی» است. در این رساله «رومن اینگاردن» که در طول جنگ جهانی اول شاگرد هوسرل بود، با اراده استدلالی به نفع رئالیسم، ایده آلیسم استعلایی هوسرل را مورد نقد قرار می دهد. وی معتقد است انگیزه هوسرل به ایده آلیسم استعلایی اهداف معرفت شناختی هوسرل نسبت به پدیدارشناسی است. شایان ذکر است زندگی نامه و آثار اینگاردن نیز در کتاب آمده است.