نخستین قدم های پیش بینی نشده ای که سرانجام به این ترجمه قصه های هانس آندرسن انجامید بیش از شصت سال قبل برداشته شد.یعنی موقعی که اولین جایزه تحصیلی ام را از دست آقای آر.سی کیتس دریافت کردم،همان کسی که در سال 1959 ویراست اول این کتاب را به نشانه احترام و دلبستگی اولیه ام به او تقدیم کردم و همچنان هم این قصه ها را به خاطر ارجمند این معلم مهربان و دلسوز تقدیم میکنم.
کتابی که او به من داد نسخه ای از قصه های پریان بود که در آن دوره بسیار دوستش داشتم و فراوان خواندمش،ولی سپس سال ها در قفسه های کتابخانه ام محترمانه بازنشسته شد تا اینکه حدود سی سال بعد که پس از یک سال تدریس در دانمارک با شناخت متوسطی از زبان دانمارکی و با دو سه جلد از آثار آندرسن به خانه برگشتم...