وقتی من و پیتر آفسشنیتر بعد از تقریبا دو سال کوهپیمایی در مسیرهای کوهستانی تا ارتفاع بیست هزار پا به لهاسا رسیدیم، دچار یخ زدگی و تاول شده بودیم؛ سوءتغذیه داشتیم و مریض بودیم؛ لهاسا به عنوان شهر ممنوعه شناخته شده بود، بنابراین تعجبی نداشت اگر دولت تبت ما را به مرز برمی گرداند. گرچه، عکس آن اتفاق افتاد. به ما ترحم کردند؛ غذا، لباس های نو و گرم، خانه و کار دادند و با هم طرح دوستی ریختیم...
«یکی از بزرگ ترین و باور نکردنی ترین داستانهای ماجراجویانه ای که تا به حال خوانده ام؛ رویدادهای هیجان انگیز و خالی از اشتباه کوه نوردی، فرارهای جسورانه، زندگی سری، تبت ممنوعه و رویارویی با افراد خارق العاده».
سانتا راما رائو