تصور می       ‎          کنی فقط شیطنتِ دل بوده است در یک لحظهخیال می       ‎          کنی عشق به سراغت آمده و چاره       ‎          ای نداشته       ‎          ایشاید هم چنین بوده باشد اما ما آدم       ‎          هافقط تا امروز و اکنون را نگاه می       ‎          کنیمو نمی       ‎          دانیم که لرزشِ دلتا سال       ‎          های سال و حتی بر زندگی و آیند? فرزندانسایه       ‎          ای می       ‎          افکند همیشگی و دامنه       ‎          دار!شاید اکنون که من هیچ ریشه       ‎          ای در خود نمی       ‎          بینمنتیج? آن یک لحظه       ‎          ای است که دلت لرزیدهو به خیال خودت عشق را تجربه کردیشاید حتی ماندن و مُردن آدم       ‎          های امروزریشه در آن روزی دارد که می       ‎          گویم.دلم می       ‎          خواست بدانم که هستم، از کجایم؟دلم می       ‎          خواست ریشه       ‎          هایم را بشناسمو هزاران دل خواستن       ‎          های دیگر که بی       ‎          جواب ماندهاز عشق       ‎          های پنهان تا سکوت       ‎          های اجباریاز مرگِ عشق تا مُردنِ آدمیو حتی از علاقه       ‎          ای که ناگاه و اتفاقی رخ می       ‎          دهدهمه و همه ما رابه بازیگران و تماشاگرانی بدل می       ‎          کندکه فقط نظاره       ‎          گر هستیم، نه صحنه       ‎          گردان!