منشا اثر حاضر علاقه به نمادهاست. اما نماد چیست؟ هرچه به وجود آید، آنچه هست یا بوده، از آن زمان که «در آغاز کلمه بود» و شاید هم پیش از آن که کلمه در این عبارت خالص ظاهر شود انسان تلاش کرده است کلمه را درک کند...بدین ترتیب «در آغاز» زبان در مقام وسیله ای حیاتی برای ارتباط و گفت وگوی انسان ها جنبه نمادین داشت. ابتدا انسان نشانه هایی بصری برای تفسیر کلمه ایجاد کرد و طرح ها و اسباب و پشته هایی خلق کرد که تا امروز باقی مانده حال آن که استخوان های خود او پوسیده و از میان رفته است.
اگر کلیدهایی برای فهم نمادهای متعارف استفاده شده طی قرون اعصار وجود نداشته باشد لاجرم ارتباط میان انسان ها و حتی میان افراد هم عصر از بین می رود. اما این کلید ها وجود دارند و با توجه به این که در انبوهی از آثار دینی و عالمانه و خرافی و رمانتیک وسیعا پراکنده اند و برخی شان را باید در اعماق پیدا کرد برای رسیدن به آنها باید پژوهنده ای سخت کوش بود. 
تهیه فرهنگ نامه ای از نمادها در نگاه اول چه بسا غیرممکن به نظر برسد؛ در حقیقت اثر حاضر تصادفا به وجود آمد زیرا من این تحقیق و تفحص را برای درک برخی از نمایشنامه ها و حماسه ها و اشعار و نقش های روی ظروف و آثاری دیگر و نیز برای استفاده درنوشته های خلاقانه ام آغاز کردم. اما هرچه بیش تر کاویدم بیش تر برایم روشن شد که چیزی مشترک در نمادها و موقعیت های نمادین افسانه ها و اسطوره ها همه مردمان مختلف را به هم پیوند می دهد.
...به نظر من نمادپردازی صرفا میراثی جهانی و همگانی نیست بلکه همچنین زبانی چهانی و همگانی و وسیله ای برای ارتباط وسیع تر است. اگر فرهنگ نامه ی حاضر مردم را در درک این نکته یاری دهد که پس زمینه ای مشترک یا مرتبط با یکدیگر دارند. در این صورت می توان گفت دستاوری داشته است.