کتاب ۵۰ مقاله از «اندی گراندبرگ» منتقد و نظریه‌پرداز حوزه عکاسی در دهۀ آخر قرن بیستم را در بر می‌گیرد.
نقدهای گراندبرگ در باره رسانۀ عکاسی، درک و شیوۀ نگرشی جدید نسبت به این رسانۀ مدرن به ما می‌دهد و بنیان‌های سنتی و برساختۀ نگاه ما نسبت به نقش هنر در زندگی و تاثیر آن بر فرهنگ را دگرگون می‌کند. 
گراندبرگ در جای‌جایِ مقالات خود ما را با این حقیقت روبرو می‌کند که عکاسی بر دریافت ما از واقعیت مستقیماً اثر می‌گذارد و با این دیدگاه، طبیعت عکاسی را نیازمند نگاهی بازاندیشانه می‌داند. 
مولف در مقدمه کتاب اشاره می‌کند که نظریه انتقادی خصوصا زبان‌شناسی و نشانه‌شناسی جوهرۀ نقدها را تشکیل می‌دهد که پایه‌گذار شیوۀ نقد جدیدی که امروزه وجود دارد شده است. 
گراندبرگ از نظریات انتقادی رولان‌بارت، والتر بنیامین و ژان بودریار در مواجهه با واقعیات اجتماعی عکس‌ها استفاده کرده است. 
در مورد مخاطبان این کتاب باید بگویم که دیدگاه‌های انتقادی فاصله میان علوم انسانی و هنر را از میان برداشته است؛ خاصه در بارۀ عکاسی که رسانه‌ای فوق‌العاده دموکراتیک محسوب می‌شود؛ چرا که فقط عکاسان حرفه‌ای نیستند که عکس می‌گیرند، بلکه امروز هر کسی در جیب خود دوربین عکاسی دارد و یا مخاطب عکس‌هاست و در محاصرۀ تصاویر و عکس‌ها قرار دارد. 
اندیشۀ انتقادی با بررسی معنای نهفته در عکس‌ها و مورد سؤال قرار دادن واقعیاتِ بازنمایی شده توسط عکس، به ما کمک می‌کند که به درک بهتری از واقعیت دست پیدا کنیم.