کتاب «مارکوزه» اثری است که به تحلیل و نقد فلسفه هربرت مارکوزه، یکی از اعضای برجسته مکتب فرانکفورت، می‌پردازد. مک‌اینتایر در این کتاب تلاش می‌کند تا نظریات مارکوزه را در زمینه‌های مختلف از جمله روان‌شناسی، جامعه‌شناسی و سیاست، بررسی و نقد کند.
کتاب با معرفی پیش‌زمینه‌های فکری مارکوزه آغاز می‌شود. مارکوزه از فیلسوفانی مانند هگل و مارکس تأثیر گرفته و تلاش کرده است تا ایده‌های آن‌ها را برای تحلیل مشکلات جوامع مدرن به‌کار گیرد. یکی از موضوعات اصلی که مارکوزه در آثار خود به آن پرداخته، مفهوم «انسان تک‌ساحتی» است. او معتقد بود که جوامع سرمایه‌داری، با سرکوب خلاقیت و مقاومت فردی، انسان‌ها را به موجوداتی تک‌بعدی تبدیل کرده‌اند که توانایی نقد و تغییر سیستم را از دست داده‌اند. مک‌اینتایر این ایده را به‌طور مفصل بررسی کرده و پرسش‌هایی درباره محدودیت‌های آن مطرح می‌کند.
بخش دیگری از کتاب به دیدگاه مارکوزه درباره آزادی و رهایی اختصاص دارد. مارکوزه اعتقاد داشت که آزادی واقعی زمانی ممکن است که ساختارهای سرکوبگر جامعه مدرن برچیده شوند. او این آزادی را در گرو خیزش گروه‌های حاشیه‌ای جامعه، مانند اقلیت‌های نژادی و فرهنگی، می‌دانست. مک‌اینتایر این دیدگاه را نقد کرده و آن را بیش از حد آرمان‌گرایانه می‌داند.
مک‌اینتایر همچنین دیدگاه‌های مارکوزه درباره سرکوب روان‌شناختی را بررسی می‌کند. مارکوزه، تحت تأثیر فروید، معتقد بود که جوامع مدرن با کنترل امیال انسانی، به سرکوب روان‌شناختی افراد می‌پردازند. او اما راه‌حلی در قالب «تمدن غیرسرکوبگر» ارائه می‌دهد. مک‌اینتایر این ایده را غیرعملی و فاقد مبنای منطقی کافی می‌داند.
در بخش پایانی، مک‌اینتایر به این موضوع می‌پردازد که آیا ایده‌های مارکوزه می‌توانند راه‌حلی عملی برای مشکلات اجتماعی ارائه دهند یا خیر. او نتیجه می‌گیرد که اگرچه مارکوزه برخی از مشکلات اساسی جوامع سرمایه‌داری را به‌درستی تشخیص داده است، اما آرمان‌گرایی او مانع از ارائه راه‌حل‌های واقعی و عملی می‌شود.