به نقل از ابن عربی:
«دربارۀ او خوابی دیدم که بر انتقال او از مقامی به مقام بالاتر دلالت می‌کرد. [چون به او خبر دادم] گفت: «مرا مژده دادی، خداوند تو را به بهشت مژده دهاد!» اندک زمانی نگذشت که آن مقام را که برایش دیده بودم دریافت. در همان روزی که به آن مقام واصل شده بود، بر او وارد شدم. شادی از چهرۀ او پیدا بود، ایستاد و مرا در آغوش گرفت، به او گفتم: «هذا تعبیر رؤیای من قبل ... (یوسف 100)، اکنون دعای تو باقی مانده تا خداوند مرا مژدۀ بهشت دهد!» گفت: «خواهد شد اگر خدای متعال بخواهد.» هنوز ماه پایان نیافته بود که خداوند مرا به نشانه‌ای به بهشت بشارت داد که صدق مبشر آن برای من ظاهر شد و او با آن علامت راستی خود را در این بشارت ثابت نمود. بر آن یقین کردم و دیگر، به همان‌گونه که در نبوت محمد صلی الله علیه و سلم شکی ندارم، بر بهشتی بودن خود نیز تردیدی نمی‌کنم. ولی نمی‌دانم که آیا آتش مرا لمس خواهد کرد یا نه؛ به کرم و لطف او امیدوارم که چنین نکند! خداوند ما را و شما را عافیت دهاد.»
[بخش 8؛ ابوعمران موسی بن عمران المارتلی]
        

          صوفیان اندلس همان‌طور که از عنوان برمی‌‌آید، ترجمه‌ی بخشی از  کتاب روح‌القدس  ابن‌عربی است. ابن‌عربی در روح‌القدس از مشایخ خود و شرح دیدارش با آن‌ها گفته است. کاملِ این کتاب هم به فارسی ترجمه شده که من ندیده و نخوانده‌ام.
سید رضا فیض، مترجم صوفیان اندلس، در مقدمه‌ای نسبتاً مفصل از اهمیت کتاب روح‌القدس، سبب تألیف کتاب، مشایخ ابن‌عربی و  روش تربیتی‌اش نوشته است. بعد هم ترجمه‌ی شرح‌حال ۵۵ شیخ ابن‌عربی را آورده است. بعضی‌ها خیلی کوتاه و مختصرند و بعضی مفصل‌تر، جزئی‌تر و گیراتر.
ترجمه و چاپ کتاب، تا جایی که من سر درمی‌آورم، خوب است. مترجم در پانویس‌هایی مفصل گاه به آثار دیگر ابن‌عربی ارجاع داده، گاه اصل متن عربی را برای روشن‌تر شدن متن آورده و گاه نکته‌ای درمورد ترجمه‌ی فرانسوی کتاب نوشته است. سید رضا فیض، آنطور که خود نوشته، پس از ترجمه‌ی کتاب دو بار به اندلس و اشبلیه سفر کرده و از فضاها و مساجد و محله‌ها و شهرهایی که ابن‌عربی از آن‌ها نام برده، دیدن کرده است.

من کتاب را در متروی رفت‌وبرگشت محل‌کار دست گرفتم و خواندم. از خیلی پانویس‌ها گذشتم و اغلب اسم‌ها را به خاطر نسپردم اما خواندنش را دوست داشتم و همراهِ قصه‌ها و حکایت‌های زنان و مردان هشتصد سال پیش اندلس شدم.