از وقتی بابا دیگر بابا نبود، باباتر شده بود. مثل
باباهایی که دخترشان را با غریبه­ای دیده باشند، زل
زده بود به من. مثل باباهایی که یک­دفعه بخواهند
دخترشان را دعوا کنند و یکی بزنن توی گوشش.
نگاهم رفت سمت سیاهی­ای که روی چارچوب در بود.
قبل از این­که بزند توی گوشم، جیغم رفت هوا:
«سوسک».
رفتم پشت سر بابا. بابا دست­وپایش را گم کرد:
«چیزی نیست هانیه خانوم.»
خواست کفشش را در بیاورد، اما قبل از او مامان با
دمپایی­اش زد توی گوش سوسک.