در این رمان که از جریان تاریخی سربداران الهام گرفته شده است سلطان «ابوسعید» از اولاد هلاکو در زمانی که مغول ها بر ایران مسلط بودند در سلطانیه پایتخت حکومت می کرد. یکی از ایلچی های ابوسعید به قریه باشتین که مردم آن از شیعه متعصب بودند، رسید، وی برای استراحت زنانی را برای خوش گذرانی طلب کرد. «آزاده»، دختر زیباروی برای این کار در نظر گرفته شد اما او که زنی غیرتمند بود حاضر بود به دار آویخته شود اما تسلیم مغول ها نشود. در این زمان جنگی میان روستاییان و مغول ها در گرفت که بیشتر ایلچی ها در آن کشته شدند. در این میان «عبدالرزاق» فرزند «خواجه فضل الله» که جوانی رشید بود داستان را از مردم روستا شنید. او گروهی را تشکیل داد و نامش را «سربدار» گذاشت و برای جنگ و دفاع از مملکت و ناموس خود آماده شدند ...