“گاهی بودن بعضی چیز ها بهتر از نبودشان است”
این جمله بود که فرید را مجاب می کرد هر طور شده زندگی نه چندان خوبش را که در آن “بابا بیکار شده و با دوست های لاتش می چرخد و گیج و خمار به خانه بر می گردد” و “مامانی که انگار جز درست کردن تخم مرغ انگیزه ای برای بچه اش ندارد و به آن اهمیت نمی دهد” نجات دهد.
از دست آن ناله هایی که پس از مرگ پاسبان از خاله ای مخروبه شنیده می شد و خواب را از محله گرفته بود و فرید داخل شدن به آن خانه را بدترین تصمیم زندگی خود می دانست…