سید نقی مظلومی و همسرش پس از بازگشت از بهشت زهرا متوجه حضور سه مهاجم موتورسوار به سوی جوانی جانباز می شوند. آن  سه با وارد آوردن ضربه های پیاپی به این جوان او را مجروح می سازند، به طوری که پای مصنوعی جوان طی این ضربات جدا شده و به هوا پرتاب می شود. سید نقی تصمیم می گیرد تا با همسرش، جوان مجروح را به بیمارستانی منتقل   سازند. پزشک به هنگام معاینۀ  وی از وجود تیری در نزدیکی جمجمه خبر می دهد؛ تیری که پیش تر، پزشکان از بیرون آوردن آن درمانده بودند. سید نقی در ذهن خود مدام به این که چرا مهاجمان به سمت یک جانباز این گونه حمله کرده اند فکر می کند؛ رازی که سید تقی در سرانجام داستان به آن پی می برد.