داستان این کتاب در فضای آرایشگاه زنانه رخ می دهد، در 18 قسمت مجزا نوشته شده و سعی شده تا موقعیت ها در یک بستر واقعی روایت جریان یابند. در واقع، خط ربط این بخش ها فضای آرایشگاه است و خواننده به مرور درمی یابد که پشت پرده این فضا، چه اتفاق هایی رخ می دهد.

در این رمان طناز، دختر جوانی است که با یک سهل انگاری، برای مدتی از دانشگاه و تحصیل باز می ماند. وی که از شهرستان به تهران آمده به آن دلیل که جا و مکانی برای ماندن ندارد، میهمان زن و شوهری از اقوام دور می شود. روایت داستاش را طناز به عهده دارد، شخصیت های اصلی داستان یکی هستند ولی موضوعات بخش ها متفاوت شکل می گیرند، آدم های داستانِ «پنجشنبه های سالن» همراه خود، داستان تازه ای به سالن می آورند و در واقع یک روز سالن را به تصویر می کشند.
طناز که برای رسیدن به هدفش سرگردانی های بسیاری را متحمل شده، از دختری ساده به شخصیتی قوی بدل می شود که برای تحقق آرزوهایش، دست به  کارهایی می زند.

«شهر رنگ و عطر و صدا... و باز هم صدا»، «خواب را از سیاهی شب گرفتن»، «پایان آبی: چیزهایی که با هم آغاز می شوند...»، «لامپ های ریسه ای زرد و قرمز و آبی...»، «عروسی های سرخ: بساط آینده را کجا پهن کند؟»، «به کبودی می زند انگار...»، «جیغ های بنفش: روند یادگیری، همین اشتباهات است»،  «یک فکر موذی می پرد وسط مغز سُربی» و «خوشبختی های نیلی: حتا اگر کاه دیوار باشد» نام فصل های رمان «پنجشنبه های سالن» هستند.