الماس شوم یا سنگ ماه، از داستان هایی است که در کشور هندوستان اتفاق افتاده است. بر اساس روایات، این الماس در ابتدا بر سر رب النوعی چهارسر قرار داشته و به دلیل درخشندگی بی نظیرش که مانند کسوف و خسوف تغییر رنگ می داده، به الماس زرد یا سنگ ماه، نامیده شد و از آن جایی که در صوت افتادن این جواهر به دست هر فردی، روزگارش تباه می شد و برای آن شخص بدبختی می آورد، به الماس شوم مشهور شد. ماجرای الماس زرد از قرن یازده میلادی، هم زمان با تصوف شهر سامنات در هند به وسیله ی "محمود قزنی"، فاتح شهر "محمدان" و غارت جواهرات معبد مشهور این شهر شروع شد. این معبد، زیارتگاه بزرگ هندوها و مورد توجه بسیار غربی ها بود. تنها جواهری که از غارت نجات یافت، سنگ زرد بود که شبانه به وسیله ی سه برهمایی از معبد خارج و به معبد شهره بنارس، برده و در کنار جواهرات گران بهای دیگر این معبد که به معبد "رب النوع ماه" مشهور بود، قرار داده شد. در اوایل قرن هجدهم میلادی این سنگ توسط یکی از افسران انگلیسی ربوده شد. در سال آخر قرن هجدهم میلادی، سنگ ماه به تصاحب سلطان "سرنگاپاتام" درآمد و به دستور وی، آن سنگ بر روی دشنه اش و سربازان کمپ های انگلیس در هندوستان می دانستند ولی تنها کسی که آن را باور داشت، سرهنگ "هرنکستل" بود. او سرانجام موفق می شود این الماس را بدزدد. در این داستان، سرهنگ "هرنکستل"، این الماس را به مناسب تولد 18 سالگی خواهرزاده اش، خانم "راشل" به او هدیه می دهد. اما فردای روز تولد، این الماس ناپدید می شود. پس از تلاش های بسیاری که برای یافتن الماس انجام می شود، معلوم می شود الماس توسط سه برهمایی از خادمان زیارتگاه خدای برهما ربوده شده و به جایی که به آن تعلق داشت یعنی بر پیشانی مجسمه، بازگردانده شده است.