چو تو بر صورت خسرو چنینی ببین تا چون کاو را ببینی

ز عشق آفاق را پر دود کردم خرد را دیده خواب آلود کرد کردم

من آن خاکم که مغزم دانه تست بدین شمعی دلم پروانه تست

نصیحت بین که آن هندو چه فرمود که چون مالی بیابی زود خور زود