تاریخ الحاد در اسلام (و دو دین دیگر غربی یا ابراهیمی، یعنی یهودیت و مسیحیت)، در عین حال که تاریخی است سرشار از نادانی، خودشیفتگی، بدسگالی، بیدادگری، و خشونت ورزی و خون ریزی متصدیان خودگماشته ی دین و مذهب، که قلب هر انسان حقیقت جو و خیرخواه را شرحه شرحه می کند، جنبه های مثبت نیز، داشته است که یکی از آنها پیدایش افکار و آرای تازه در صحنه ی فرهنگی جهان اسلام و، بر اثر آن جرح و تعدیل و حک و اصلاح پاره ای از نظرات سنتی، رایج و متعارف دینی و مذهبی که همان متصدیان رسمی دین ترویج شان می کردند، است، و دیگری درس آموزی ها و عبرت اندوزی هایی است که برای ژرف اندیشان و تیزبینان امکان حصول شان هست.