الان که تمومش کردم اگه مجبور نبودم برم ناهار رو آماده کنم دوباره «اَدَسَر»‏ می خوندمش. تقریبا مطمئن بودم گلوی این اندی و سوفی پیش هم گیر می کنه. هرچند که تقریبا همیشه از یه جایی به بعد دستِ نیل سایمون برای آدم رو می شه و می تونه حدس بزنه توی پرده ی بعد چه اتفاقی میفته ولی‏ این باعث نمی شه که آدم نمایشنامه شو در وان سیتینگ نبلعه.‏
هر کی اینو نخونه به جرات نصفه عمرش بر فنا رفته.‏