داستان‌های این کتاب هر کدام به مرگ طعنه می‌زنند. تا اینجا که مشخص است. اما دو ویژگی خیلی مهم دارند. اینکه روایت‌ها فارسی هستند و ترجمه نیستند و دوم اینکه در زیرساخۀ ترسناک و فانتزی قرار می‌گیرند. دنیای فانتزی و گمانه‌زن هنوز این اجازه را می‌دهد که فرم و شکل‌های مختلفی را برای نوشتن تمرین کنیم. هر داستان شکل مخصوص به خودش را دارد و خواندن برخی‌شان حتی خیلی سخت بود یا اینکه بفهمیم چه اتفاقی در حال افتادن است. 
برای من جدا از خود داستان‌ها که باحال بود و لذت بردم، بیشتر ازاین لذت بردم که فرم‌های مختلفی را در یک کتاب دیدم و این احساس همیشه خوب که فانتزی امکان‌های بیشتری برای نوشتن برای ما فراهم می‌کند و زیر سایۀ «نوشتۀ روشنفکری» یا «ادااصولی» گیر نمی‌افتد. چه برای نویسنده و چه برای خواننده.