در جام جهانی مکزیک دیه‌گو ذهنیت قهرمان‌ها را داشت و با وجود پیشرفت تدریجی اعتیادش گمان می‌کرد در اوج آمادگی جسمانی است. دهه‌ها بود که آرژانتین به دنبال ناجی می‌گشت و این عطش ملی نقشی اساسی در فهم وقایع حین و پس از آن جام جهانی دارد. سینیورینی می‌گوید: «ما به اسطوره‌ها احتیاج داریم؛ کسانی که از آن‌ها قهرمان بسازیم، کسانی که بتوانند کارهایی انجام بدهند که خودمان نمی‌توانیم، کسانی که به آرزوهای ما جامه‌ی عمل بپوشانند. و وقتی کارمان با آن‌ها تمام شد، دیگر می‌توانیم نابودشان کنیم.»
هنگام مرگش کل دنیا با او وداع کرد، از پاپ گرفته تا روسای جمهور.
پله گفت: «امیدوارم یک روز در بهشت بتوانیم با هم فوتبال بازی کنیم.» خاطره‌اش در بریتانیا هم گرامی داشته شد، البته بیشتر در اسکاتلند تا انگلیس. در روزی که اعلام شد اقتصاد بریتانیا بزرگ‌ترین رکودش در سیصدسال اخیر را تجربه می‌کند، مارادونا جلد روزنامه‌های گاردین و تایمز را به خودش اختصاص داده بود.