هلکبری یا هک... خیال باف نیست، نیروی پندار دارد، اما آدم عمل است، ساده است، فضیلت های او جبلی است و او دنبال فرمان آن ها می رود. گاهی این فضائل با راه و رسم موجود سازگار نیست. نباشد. آنچه جوهر تعقل پاک انسانی حکم می کند همان را برمی گزیند. پیش هک کم تر چیزی از فضائل اکتسابی است چون می شود شک کرد که این فضیلت ها فضیلت باشند. هک بچه با تربیتی هم نیست که شب ها دندان مسواک نکرده سر به بالین نگذارد و صبح ها به قصد زندگی مثل عروسک مقوایی چشم از خواب باز کند. هک حتا دروغ هم می گوید – نه برای فریب دادن بلکه برای گریز از فریب خوردن. چون دنیا پر است از دزدی ها و آدم دزدی ها و دعواهای حیوانی، سنگ دلی ها و ترس ها و ظلم ها و فریب ها- فریب داروسازهای قلابی و فریب روحانی نماها و فریب بی مایگان که خود را هنرمند می نمایانند...آنچه مهم است این ست که درس خشن زندگی هک را خبیث نمی کند؛ فطرت او خلاف زندگی نمی رود. دلش شک بر میدارد اما به قساوت آلوده نمی شود. بی اعتنا نمی شود. آن ها که به او نارو زده اند اگر گرفتار شوند نه به توطئه ی اوست بلکه خلاف میل اوست و او از گرفتاری هایشان غمگین می شود و دریغ می خورد که چرا آدم ها یک دیگر را می آزارند. هک همدم است با هرآنچه درست و پاک و زیباست بی آنکه خود بداند، و اگر دنیا زشتی ها دارد، چرکی ها دارد، شادی ها و گرمی ها نیز دارد. رودش سنگین و گسترده می رود و ستارگانش می درخشند؛ باران ها می بارند و شب بخواب می رود و بامداد دنیا را بیدار می کند؛ و گرمی و رفاه دوستی چه خوش آیند است. وچه خوش ایند است درک زندگی و درک مسرات زندگی. چه خوش آیند است ایفای تعهدی که درونت به عهده ات می گذارد.