چیزی که این کتاب به من یاد داد این بود که باید خودمون رو   همون طوری که هستیم دوست داشته باشیم.
نه مثل فوفوکی ،که می خواست مثل خرگوش دم پنبه ای گوش دراز داشته باشه یا مثل طوطی دم دراز ،دم بلند.
قبلا گفتم،الانم میگم،بعدا هم بازم میگم  که خدا گفته «من همون طوری که هستی دوست دارم»
این به من حس خوبی می ده.