کتاب «شاه کوچولو کاله ویرش» مثل یک انیمیشن رنگارنگ و شیرین شروع می‌شود: لوکیشن‌ها ساده‌اند، شخصیت‌ها تخت و همه‌چیز در یک قاب روشن و قابل پیش‌بینی اتفاق می‌افتد. اما همین‌جا مشکل اصلی پیدا می‌شود؛ انگار نویسنده  فراموش کرده که تماشاگرش را بالای دوازده سال صدا زده است.

در حالی که پشت جلد وعده‌ی داستانی برای نوجوانان می‌دهد، متن بیشتر شبیه یک فیلم کودکانه با دیالوگ‌های بدون پیچیدگی، گره‌های بی‌درام و پایانی که از همان صحنه اول قابل حدس است، پیش می‌رود. شما در سالن انتظار یک درام نوجوانانه با چالش‌های جدی‌تر و شخصیت‌پردازی عمیق هستید، اما با یک نمایش عروسکی فانتزی روبه‌رو می‌شوید.

فضاسازی و زبان ساده‌ی داستان می‌توانست برای گروه سنی پایین‌تر دلنشین باشد، ولی برای یک نوجوانی که به دنبال عمق، تعلیق یا حتی یک شوک کوچک در روایت است، چیزی ندارد.

اگر بخواهیم سینمایی بگوییم: «شاه کوچولو کاله ویرش» بیشتر شبیه یک فیلم کوتاه کودکانه‌ی خوش‌رنگ و بی‌خطر است تا یک درام نوجوانانه‌ی پرکشش؛ چیزی که تماشاگر بالای دوازده سال را چندان راضی نمی‌کند.