۳/۵

اولین موردی که این کتاب یادم انداخت اینه که چقدر سبک نوشتاری ویکتوریا شوآب رو دوست دارم و باهاش ارتباط برقرار می کنم. 

به نظرم یک سوم اول داستان خیلی خیلی آروم جلو رفت و اتفاق خاصی هم نیفتاد. اما نیمه ی دوم خیلی بهتر شد. یک سوم پایانیش که عالی بود (برای من بهترین بخشای کل کتاب همین قسمت بودن). فقط ایکاش بخش مسابقه زودتر شروع میشد و پایان کتاب آروم تر پیش میرفت.

یه چیزایی برام با عقل جور در نمی اومد. مثلا اینکه لایلا چجوری فقط تو ۴ ماه انقدر پیشرفت کرد و همین جسارتی به خرج داد! برام مسخره ست راستش اینجاش. کلا لایلا ۹۰ در صد داستان روی مخم بود، هم کاراش و هم حرفاش.

دوست داشتم بخشای بیشتری از هالند میخونم. حس میکنم حالا خیلی راه داره تا درست حسابی با شخصیتش آشنا بشم. 

کِل و رای هم نگم براتون چقدر عشقن.

داستان تازه داره جذاب میشه...