وقتی برای اولین بار او را در برنامه ی نایت لاین دیدم، ازخودم پرسیدم، حالا که اومتوجه مرگ خود شده است و میداند به زودی خواهد مرد، واقعا حسرت چه چیزهایی را می خورد؟ آیا او بابت دوستانی که از دست داده است، غصه دار شده است؟ حسرت این را خورده است که کاش طور دیگری رفتار کرده بودم، کاش به ملاقات شخصی رفته بودم.بعد خیلی خودخواهانه از خودم پرسیدم، اگر من جای او بودم و چیزهایی را که داشتم از دست می دادم، حسرت کدام را می خوردم؟ بابت کدام حرف نزده ای که در گوشه ی دلم تلنبار شده بود افسوس می خوردم و در پی یافتن کدام فرصت برای بیان به چه کسی بر می آمدم؟!!
        

          من فهمیدم که دنیا آن قدر ها هم علاقه ای به استعداد های من ندارد.