•	       «درست فقط این است»؛ این آغاز و پایان یک استدلال خوب برای ساختارگریان حقوقی است که فقط یک پاسخ جامع را بهترین می دانند.•	       اما در نظر صورت گرایان حقوقی «درست این است»؛ این از آن روست که فورمالیست ها به یاری روح القوانین گاه در یک مورد خاص از انحصارِ کلیت ها بیرون می آیند.•	       نزد خطابیان حقوقی همچون دورکین،  «درست فقط آن است»؛ برای آنان پاسخ آنقدرها هم که ساختارگرایان و فورمالیست ها می گویند دم دست نیست، و اگرچه فقط یک پاسخْ بهترین است، باید آن را نه از قشر که از اعماق دریافت.•	       گروهی دیگر از خطابیان همچون پرلمان برآنند که: «درست آن است»؛ اینان نیز گرچه به آن سوی ظاهر عبور می کنند، اما لزوماً فقط یک تأویل را از میان تفاسیر درست نمی شمرند.•	       جدلیان حقوقی می گویند: «درست یا این است یا آن»؛ بیش از دو پاسخ وجود ندارد و اگر این درست باشد آن درست نیست، و اگر آن درست باشد دیگر این را نباید درست پنداشت.•	       پلورالیست ها و دیالکتیسین های حقوقی ظاهراً با تحملی بیشتر معتقدند که «درست هم این است و هم آن» و، بدینسان بر خلاف جدلیان، بین دو پاسخ متعارض جمع می کنند. پروژ? حیرانی حقوقی اما نه جمع که حذف است، و در آن «درست نه این است و نه آن».