پیتر سینگر در این‌جا سعی می‌کنه بر مبنای فلسفه‌ی اخلاق فایده‌باورانه‌ی خودش، مفهوم حقوق اخلاقی رو به حیوانات هم بسط بده (منظور از «حیوان» در این‌جا هر موجودی هست که درد رو ادراک می‌کنه) و در نتیجه، رفتاری رو که ما انسان‌ها با حیوانات داریم، نقد کنه (اگرچه منظور اصلی سینگر کشتن حیوانات برای مصارف غذایی هست، نقدش به این حوزه محدود نمی‌شه و استفاده از حیوانات در سیرک، آزمایشگاه‌های علمی و غیره رو هم دربرمی‌گیره). ایده‌ی مهم سینگر مفهوم «گونه‌پرستی» هست که می‌گه ما انسان‌ها در شرایطی حقوق اخلاقی رو محدود به گونه‌ی خاصی به نام انسان کردیم که –حداقل از چارچوب نگاه فایده‌باور سینگر– چنین محدودیتی قابل دفاع نیست.
از اون‌جا که هم فلسفه‌ی اخلاق فایده‌باورانه در فلسفه مورد انتقاد عده‌ای هست و هم با فرض پذیرش نگاه سینگر، ما آدم‌ها باید یه تجدید نظر اساسی در رفتارمون با حیوانات داشته باشیم، این کتاب قطعاً مخالفین زیادی خواهد داشت. اما به نظرم این کتاب می‌تونه ما رو خیلی به فکر فرو ببره. یادمون هم باشه که این کتاب در سال ۱۹۷۵ منتشر شد؛ یعنی زمانی که مباحث حقوق حیوانات واقعاً محلی از اعراب نداشت و به نظرم این نکته دیدگاه سینگر رو جالب‌تر هم می‌کنه. اگرچه این کتاب تونسته سروصدای زیادی ایجاد کنه و الان به «انجیل گیاهخواران» مشهوره، خود سینگر یه جایی گفته انتظارش واقعاً بیشتر بوده.