در اولین مواجهه، وقتی عنوان کتاب و اسم نویسنده رو می‌خونم میگم به‌به عجب کتابی. فلسفه سیاسی کانت اونم از زبان بانو آرنت. ولی وقتی با متن مواجهه میشی میبینی که اونقدراهم نه.

باری، با وجود اینکه آرنت در اوایل کتاب -با استناد به خود کانت- میگه که رسائل سیاسی کانت ضعیفه و از اهمیت چندانی برخوردار نیست، اما جاهایی از فرط بی‌منبع بودن مجبور میشه بهشون رجوع و استناد کنه.
کتاب تا بخش هشتم مشوشه و خود آرنت هم نمیدونه داره چیکار می کنه (البته باید دقت کرد که این متن پیاده شده‌ی درسگفتاره و شاید اگه تو کلاس نشسته بودیم جور دیگه‌ای برداشت میکردیم). اما از بخش هشتم آروم آروم روند بحث شکل میگیره و پدیده‌های مثل انقلاب، جنگ و ... رو از نظر کانت بررسی می‌کنه.
این نقد هم گفتنیه که بر خلاف آنچه که مترجم تو مقدمه میگه، آرنت چندان از نقد سوم برای شرح فلسفه سیاسی کانت استفاده نمیکنه و فقط اواخر کتاب رجوعش به نقد سوم به چشم میاد.

ترجمه خوبه چون آرنت اگر اشتباه نکنم این درس‌گفتار رو به زبان انگلیسی ارائه داده. ولی ترجمه فقره‌های کانت -جدا از دیریاب بودن خود کانت- به شدت بد و نامفهومه به طوری که چندباری باید خونده بشه تا بشه فهمیدش.

بذارید این آخر یه درد و دل بکنم. تکالیف و کنفرانس‌های دانشگاه باعث حیف شدن کتابا میشه. به شخصه بارها برای کار کلاسی کتابی که خیلی دوست داشتم بخونم رو انتخاب کردم ولی وقتی آخر ترم شده و وجه اجبار اون رو حس کردم مجبور شدم شکسته بسته و ناقص کتاب رو بخونم که فقط نمره رو بگیرم. این کتاب رو هم برای کنفرانسی با عنوان «انقلاب در اندیشه کانت» انتخاب کردم. با وجود اینکه مدت‌ها بود دوست داشتم که بخونمش ولی اوایلش رو سرسری خوندم و وقتی به خود مفهوم انقلاب رسیدم و فهمیدم که چی به چیه، بقیه کتاب رو ول کردم.
برای کار کلاسی کتاب‌های محبوبتون رو حیف نکنید.