مردم مغولستان، تا پیش از فروپاشی کمونیسم، مجبور به سکوت درباره مؤسس سرزمین خود بودند. نام او احساسات ملی گرایانه مغول‌ها را بر می انگیخت و ضمناً چنگیز خان امپریالیست به حساب می‌آمد. تازه پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی بود که نوادگان چنگیز توانستند نام او را بزرگ بدارند و تصویر او را بر اسکناس ها بنشانند، برایش بناهای یادبود بسازند و فرودگاهی را به نام او کنند. اما دنیای تاریخ و ادبیات در این فاصله نام چنگیزخان را فراموش نکرده بود و دست بر قضا یکی از نویسندگانی که رمانی با نام او نگاشت، گئورگی ایوانوویچ واسیلی یان، از همان کشور اتحاد جماهیر شوروی بود و رمانش برنده جایزه ای دولتی نیز شد. مورخان و مغول شناسان نیز ترجمه مهمترین متن تاریخ مغول یعنی تاریخ سری مغولان را به زبان مادری خود آغاز کرده بودند که «قدیمی‌ترین سند موجود در مورد چنگیزخان و فرزندان او و چگونگی تأسیس حکومت مغول» است.