یک جایی از زندگی کم آوردم. بریدم و رفتم تا شاید جایی بتوانم کمبودهایم را جبران کنم.
دنیایم را با طرح هایم، پارچه ها و نخ ها و سوزن ها وصله پینه کردم تا آرامش را به خودم بدوزم.
هربار دوختم، به جایی گرفت و نخ کش شد. آرامش نخ کش شده می شود عذاب الیم!
ناگهان دستی به سمتم دراز شد. تمامی وصله پینه ها را از هم جدا کرد. آرامش را از نو طراحی کرد، اتو زد، صاف کرد و دوباره در قسمت مخصوص دقیق و مرتب دوخت.
وجود پر از وصله پینه ام یک دست شد و آرامش از دست  رفته ام به وجودم برگشت.
آن دست را محکم گرفتم و به این باور رسیدم که عشق از آرامش زاییده می شود.
بخوانید، لذت ببرید و به دیگران معرفی کنید... .