يادم مياد زمانى رو كه دستور، كابوسم بود، و كلاً بدم ميومد از زبان فارسى و در زمان امتحان ها، به ياسى مى پيوستم كه خيلى بدش مياد و كمترين نمره ش ميشه هميشه...
امّا از پارسال، به لطف خانم شريفى، واقعاً دوستدارش شدم :دى
يعنى الان كه فكر مى كنم مى بينم حتى خود ايشون، كلى از كتاب بد گفتن و اينا... و حرصى نبوده كه نخورده باشن... امّا، خب الان ياد گرفتم درست، و شايد به خاطر همين دوست دارمش! يعنى خب شايد خود كتاب چيز خاصى نداشته باشه و به قول خانم شريفى، فقط دستور پخت ته چين كم داره ... ولى ما كلى با هر مبحثيش، چيزاى اضافه خونديم و ياد گرفتيم و ..
شايد گاهى به زور.. و بطش ما.. ولى خب..

در خاطر ما مى ماند..