❇️{ قافیه چو تنگ آید شاعر به جفنگ آید } ❇️
اصلا تمایلی به نظر گذاشتن برای این کتاب نداشتم چرا؟ چون حس میکردم به شعورم توهین شده، یک دوم اولیه کتاب که کلا بدون هیچ جذابیت و کششی به پایان میرسه و حتی یه افتتاحیه قابل قبول هم محسوب نمیشه و شما منتظر میمونید تا اون اتفاق اصلیه بیفته تا شما لذت معمای داخل کتاب رو ببرید ولی...... 
دقیقا همین جاس که ضربه میخوره، پایان کتاب؛ امان از پایان این کتاب دقیقا زمان حل معما ما باید بریم سراغ شخصیت خیالی ( درحالی که شخصیتی داریم که موضوع رو میدونه و میتونیم با اون همراه شیم تا یه شخصیت خیالی) که معمارو برامون حل کنه و چقدر این پایان بی منطق و سطحی بود آخه اون ناشری که داشته این کتاب رو چاپ میکرده از پایان کتاب خنده اش نگرفته؟
        

          حقیقتا خودمو کشتم تا ادامه بدمش ولی ذره ای کشش نداره! شخصیت پردازی‌هاش خسته کننده است. اولش جالب شروع می‌شه اما روند داستان خسته کننده است و هر چی جلوتر می‌ره خسته کننده تر می‌شه جوری که دیگه نتونستم ادامه بدم. هیجان صفر. فضاسازی صفر. ماجراهایی که اتفاق می‌افتادند هم مسخره بودند و پایانش هم که دوستان اسپویل کردند واقعا حرفی برای گفتن نمی‌ذاره! خیلی ضعیف بود و اصلا توصیه نمی‌کنم به کسی. اینقدر داستان‌های جنایی و معمایی قوی توی دنیا هست که این کتاب حتی ارزش فکر کردن بهش رو هم نداره.
ترجمه‌اش بازبینی و ویرایش نشده بود و اصلا معلوم نبود دیالوگ‌های گفته شده مال چه کسانی بودند که همین خوندنش رو سخت‌تر می‌کرد.