رؤیاهای انیشتن نه یک رمان است، نه یک نوشته‌ی علمی و نه یک نوشته‌ی ادبی. رؤیاهای انیشتن نگاه شاعرانه و کنجکاوانه‌ای است به معنای وجود. هر کدام از ما گمان می‌کنیم که در دنیایی زندگی می‌کنیم که بر آن تنها یک زمان حاکم است. ولی از یاد می‌بریم که در درون ما زمان‌های بی‌شماری جای دارند. در این کتاب، هر کدام از این زمان‌ها به‌تنهایی  دنیایی را به وجود می‌آورند و «آلن لایتمن» با بیانی ساده و لطیف واکنش‌های ساکنان شهر کوچکی را در سوییس، در هر کدام از این دنیاها تشریح می‌کند. این دنیاها غیرواقعی به نظر می‌آیند، هر کدام جزئی از زندگی درونی ما را تشکیل می‌دهند. زیرا هر کدام از ما روزی احساس کرده است که در دنیایی زندگی می‌کند که فردایی ندارد. یا در دنیایی که فقط بر روی یک گذشته و یک خاطره بنا شده است. یا حتا در دنیایی که زندانی نظم و ضبط ساعت است. آیا دلیل واکنش‌های خود یا اطرافیانمان را که گاه شگفت‌آور و تعجب‌برانگیز است نمی‌توان در تجربه‌ی زمان یافت؟


کتاب ماه ادبیات، سال یکم، شماره‌ی یکم.
        

          متفاوت و خاص.
آلن لایتمن هم به نوشتن مسلطه و هم به فیزیک جدید. جستار مانند هایی نوشته از دنیاهایی در یک مکان-شهر کوچک برن در سوئیس-و با مفهوم های مختلفی از زمان که من هیچ وقت شبیهش رو ندیدم.
نمی گم لزوما قراره همه‌ی توصیفاتش عالی باشن و لایتمن تکنیک خاصی در نوشتن داره؛ اما به عنوان دست‌نویس های ادبی یک استاد فیزیک واقعا قابل ستایشن. مفهوم پیچیده‌ی زمان که از نظر انیشتین نسبیه اما این میزان «نسبی» بودن  رو  سخت می شه درک کرد رو آقای لایتمن با ترکیبش با ادبیات بسیار جذاب تر کرده؛ هرچند دروغ چرا؛ همه نوشته‌ها و دنیاها و زمان ها رو من نفهمیدم و نیازه که حتما این کتاب رو بخونم دوباره.
اما حتما جز لیست کتابایی هست که به دوستان ریاضی دوست؛ فیزیک دوست و مهندس و مهم تر از اون؛ دوستای سرکش و فضولم که تو همه چی خوششون می آد سرک بکشن-مثل خودم!-هدیه می‌دم!
کاش بیشتر خونده شه و نقدهای بیشتر و حتما بهتری از این کتاب ببینیم. واقعا لایق این ۴ ستاره هست. دم آلن گرم!